HET LICHAAM WEET HET

Op vakantie in Zuid-Frankrijk zie ik het volgende gebeuren op het strand:

Een meisje van ongeveer 2 jaar huilt heftig, ze overstrekt zich en wil weg van haar moeder. Haar moeder houdt haar bij haar beide armpjes stevig vast, het meisje gaat vervolgens gillen, krijsen en probeert zich los te maken. Moeder beweegt zich van het meisje af en houdt haar tegelijker tijd nog steviger vast. Het meisje blijft heftig gillen en huilen. Vader is zwemmen in zee en komt terug uit de zee. Het meisje wil naar haar vader toe, moeder pakt het meisje op onder haar oksels en zo loopt moeder, haar dochter tillend, naar vader richting de waterkant. Het meisje kronkelt, overstrekt zich, huilt en gilt nog steeds heftig. Bij vader aangekomen zet moeder het meisje op het zand en laat haar los. Het meisje stopt abrupt met huilen en sluit haar armpjes om het been van haar vader. Vader doet een stap terug en zijn dochtertje laat haar armpjes los om ze vervolgens in de lucht te steken en uit te reiken naar haar vader teneinde opgetild te worden. Haar vader spreekt haar met luide stem toe, begeleidend met een strakke wijsvinger. Het meisje is stil, ze staat ook even helemaal stil, en doet vervolgens nog een poging middels haar uitreikende armpjes om opgetild te worden. Vader draait zich om en gaat terug zee in. Het meisje wil achter haar vader aan en wordt door moeder tegen gehouden. Moeder pakt haar op en het meisjes zet het wederom op een gillen en huilen. Ze gaan samen van het strand af. 

Welke eerdere ervaringen maken dat het meisje zo reageert? Welke ervaring heeft dit meisje nu opgedaan? Heeft ze ontvangen wat ze nodig had? Welk gedrag was succesvol voor haar?

Deze gebeurtenis maakt dat ik graag een stukje wil schrijven over het opdoen van ervaringen en ons lichaam.

Ervaring

Door de ervaringen die we opdoen ontwikkelen we ons. Dat geldt op fysiek, mentaal, emotioneel, sociaal en motorisch gebied. In principe kunnen we ons niet, niet ontwikkelen, het is een algemeen vermogen. Desondanks stokt de groei soms. Meestal is er dan iets aan de hand en zijn er pijnlijke omstandigheden. Vaak ontbreekt er wederkerigheid in het contact met de mensen in de directe omgeving. In de praktijk zie ik dat vooral bij mensen die zich extreem terugtrekken in het contact. Het terugtrekken gebeurt soms bedoeld, maar meestal automatisch. 

Omgeving

De baarmoeder is de eerste omgeving waarin onze ervaringen worden opgedaan. In de baarmoeder is het kindje letterlijk verbonden met moeder via de navelstreng. Daardoor is ervaart het ongeboren kindje direct hoe de fysieke en mentale gesteldheid is van moeder. Als moeder in stress, boosheid, angst en verdriet leeft, leeft het kindje daarin mee. Als moeder en vader graag een kindje willen, blij zijn met het nieuws dat moeder zwanger is, zich verbonden voelen het kindje, de geboorte goed verloopt en eerste contact veilig voelt voor het kindje zal het kindje zich welkom voelen. Dit zal anders zijn als het kindje een zogenaamd "ongelukje" is en daardoor andere signalen van moeder ontvangt.

De energie van de omgeving, de energie van de toenadering (zoals Piet Weisfelt dit noemt) naar het kind geeft een bepaald gevoel bij het kind en een reactie van het kind. De toon van de een vindt zijn weerklank in de ander. Een kind is voor zijn overleven afhankelijk van hetgeen hij krijgt aangereikt door de ouders. Dit geldt voor vervulling van al zijn behoeften.

Inprenting

De bewegingsontwikkeling is nauw verbonden aan de moeder (meestal de hechtingspersoon). De eerste communicatie is non-verbaal en gebaseerd op (innerlijke)beweging. Een baby laat duidelijk een ritme van openen (er naar toe gaan, oprichting) of sluiten (terugtrekken) zien. Ieder mens opent zich bij het zich goed voelen en sluiten wanneer iets niet goed voelt, ook volwassenen. Het voelen gebeurt via de tastzin, het zintuig dat het eerste tot ontwikkeling komt in het embryo nog voor het horen, proeven, ruiken en zien. Vanaf het voelen en vervolgens het mogen handelen al naargelang het lichaam opent of sluit, begint of stagneert de emotionele ontwikkeling.

Omdat onze eerste ervaringen woordeloos zijn, je hebt immers als (ongeboren) kindje nog niet het vermogen om woorden te verbinden aan de ervaring, worden deze pre-verbale ervaringen op cel-niveau in het lichaam opgeslagen. De eerste ervaringen zijn worden ingeprent in je lichaam. Ze vormen vaak het begin van een patroon dat je in je leven herhaalt. In je hersenen worden de verbindingen gelegd en een volgende ervaring zal voortbouwen op eerdere ervaringen. Je lichaam heeft immers een succes-ervaring opgedaan en daarom zal het de neiging hebben om het te herhalen. Je lichaam vertelt een verhaal dat herkent en erkent wil worden.

Veilig - onveilig

Een kind dat zich veilig voelt bij zichzelf, heeft geleerd om zijn emoties te reguleren in het

contact met zijn ouders (meestal moeder). Het manier van vasthouden en het dragen van het kind en de synchronisatie van de ademhaling helpen daarbij. Er vindt afstemming plaatst tussen moeder en kind, er is wederkerigheid in het contact en de gezamenlijke beweging. Dit leidt tot stabiliteit van de basis (bekkengebied).

Aan de hand van het proces van behoeften uiten en in behoeften voorzien, ontwikkelt het kind een gevoel van vertrouwen, een gevoel van basisveiligheid. Op die manier hecht het zich aan de persoon die aan zijn ‘vragen’ tegemoet komt. Zijn 'vragen' zijn bijvoorbeeld onvoorwaardelijke liefde, eten/drinken, veiligheid, nabijheid, erkenning, zelfstandigheid of er mogen zijn. Het kind is geneigd met vertrouwen te reageren en de behoefte aan contact staat hierbij centraal. Het kind zoekt veiligheid bij de volwassene. Als het dat vindt, krijgt het vertrouwen in de ander.

Een kind dat zich niet veilig voelt heeft, door wat voor oorzaak of omstandigheid dan ook, te weinig de ervaring kunnen opdoen zich lichamelijk veilig te voelen in de wereld. 

In dat geval zal het kind proberen om zijn gedrag aan te passen, zodat het kind alsnog krijgt wat het nodig heeft. Daarmee beperkt het kind zichzelf in zijn doen en laten en kan zijn niet trouw zijn aan zijn eigen innerlijke beweging. Dit kan gevolgen hebben voor de manier waarop hij naar zichzelf kijkt. Door het ontbreken van het gevoel van veiligheid en geborgenheid ontwikkelt het kind angst voor het bestaan, met weinig of geen gevoel van eigenwaarde of zelfvertrouwen. Ook kan dit leiden tot diepgewortelde overtuigingen als "Ik ben niet goed genoeg" of "ik mag er niet zijn" .

Het kind vindt zijn weg niet om zichzelf op te richten en zijn eigen balans te vinden. Het kind zoekt steeds bevestiging en kan zich niet losmaken van de ouders.  Er ontwikkelen zich geen gezonde patronen in het omgaan met gevoelens van verdriet en boosheid, waardoor patronen ontstaan waarmee ze hun angst, verdriet en boosheid op een actieve of passieve manier toedekken.

Welk patronen, kwaliteiten en overtuigingen heb jij ontwikkeld in je leven? Zijn deze nog steeds actueel? Leveren jouw patronen een resultaat op dat voor jou prettig is? Of, leiden jouw patronen tot ongewenste resultaten en situaties? 

Gedrag

Onze gedragen in stressvolle situaties zijn anders al naargelang of we ons in onze eerste ervaren veilig of juist onveilig hebben gevoeld. Onderstaande figuur geeft deze gedragen die passen bij ons afweermechanisme of overlevingspatroon weer. 

Herstel

De ervaringen die je vanaf conceptie hebt opgedaan maken dat je kwaliteiten ontwikkelt. Deze kwaliteiten vormen ook patronen die later niet altijd even toepasbaar meer zijn. De situatie van toen, die op een andere plek (daar) opgedaan zijn, is anders dan de situatie in het hier en nu. Toch reageert je lichaam in het hier & nu alsof het in de situatie verkeerd van toen & daar. Het afweermechanisme of overlevingspatroon wordt in werking gesteld door je lichaam. Je lichaam vertelt een verhaal dat herkend en erkent wil worden.

Naast inzicht krijgen in het mechanisme is het ook van belang dat het lichaam weer toen & daar scheidt van hier & nu. Het alsnog afmaken van je innerlijke beweging, het alsnog ervaren van lichamelijke veiligheid en emotionele geborgenheid kan voor kinderen en volwassenen daarom helend en genezend zijn, waardoor groei weer mogelijk is.

Je afweermechanisme dat zich heeft gevormd, mag je gaan ervaren als signaal van je lichaam, een belangrijke kwaliteit waarmee een liefdevolle vriendschap kan sluiten. Je lichaam bewonen, verbinding met jezelf en je omgeving zijn hierbij van groot belang. 

Wil je leren om de taal van lichaam beter te verstaan en oude patronen niet meer je leven van nu laten bepalen? Laat het me weten!

Tel. 0620441254

Email: arjan@praktijkseinpost.nl

Eigen innerlijke beweging

Na een heerlijke week vakantie op Fuertaventura zit ik dit blog te schrijven in het vliegtuig op weg naar huis. Eigenlijk zou ik uit het vliegtuig willen, ik merk dat ik het al een beetje zat begin te worden om zo weinig bewegingsvrijheid te hebben. Echter, ik moet de tijd uitzitten. Na wat mislukte pogingen om te slapen, een kopje thee met een muffin, bedenk ik me dat nu wel een geschikt moment om te gaan schrijven.

Je eigen innerlijke beweging volgen oftewel trouw zijn aan jezelf en dus dicht bij jezelf blijven; wat levert dat op, hoe doe je dat en wat heb je ervoor nodig?

Verbinden met jezelf

Allereerst zal zal je je innerlijke beweging moeten opmerken en dus bewust moeten zijn van je lichaam. Daar heb je contact met jezelf voor nodig zodat je kan voelen en ervaren welke signalen je lichaam afgeeft. Om te weten hoe het met je gaat, hoe je je voelt en wat je gemoedsbeweging is moet je dus naar binnen voelen. Als je jezelf als huis ziet gaat het erom dat je thuis bent.
Het basale gevoel van naar binnen voelen doen we al vaak zonder ons er heel erg bewust van te zijn. Zo voelen we dat we trek in eten, dorst of een volle blaas hebben. Ook voel je of fit of vermoeid bent.
Misschien herken je wel dat je volledig geconcentreerd bent op iets en je 'vergeet' te drinken. Na een tijdje meldt je lichaam zich met hoofdpijn. Je eerdere signalen van dorst heb je genegeerd en je lichaam geeft nu een groter signaal.

Als je in verbinding met jezelf staat levert dat (zelf)vertrouwen op. Je kunt letterlijk vertrouwen op jezelf.
Het bewust voelen van je innerlijke beweging is van essentieel belang voor het pad dat je bewandelt in je leven.
Nog even terug naar de metafoor -jezelf als huis- als je hoofd de zolder is en je begeeft veel op zolder dan maak je de keuzes veelal rationeel. Het zijn ver-stand-ige keuzes die letterlijk ver van je af staan. Vaak zie je dat keuzes die gemaakt zijn op basis van gevoel én gezond verstand dichter bij jezelf liggen en je beter passen.

Openen en sluiten

Het huis of lichaam dat je bewoont kan openen en sluiten. Deze gemoedsbewegingen kan je fysiek voelen en ervaren. Je beweegt ergens naar toe bij het openen, je maakt contact met iemand, je voelt je blij of ontroerd, iets geeft je een goed gevoel, je denkt 'yes!'

De sluitende beweging is een terugtrekkende beweging. Je gaat uit contact, iets voelt niet goed, je voelt mogelijk onrustiger, je gaat ergens van af.

Als je de openende en sluitende innerlijke bewegingen opmerkt kan je trouw zijn aan jezelf en ze als een innerlijk kompas beschouwen. Je leert jezelf steeds beter kennen en voelt wat bij je past en wat niet bij je past. Het zelfvertrouwen ontwikkelt zich en biedt je richting op je levenspad.

Afstemmen

Als je je innerlijke beweging gaat volgens levert het ook lastige situaties op. Het kan conflicten oproepen die vragen om zorgvuldige afstemming. Het gaan staan voor jezelf, trouw zijn aan je gemoedsbeweging vraagt verbinding met jezelf én je omgeving. Zo zoek je balans tussen je eigen innerlijke beweging en de innerlijke beweging van de ander.
Dat vindt ik nog wel eens een ingewikkelde opgave. Bijvoorbeeld: trouw zijn aan jezelf en de ander teleurstellen. Om dan zonder oordeel over de ander en over mezelf in verbinding te blijven en slechts de patronen en eigenaardigheden van mezelf en de ander op te merken vraagt om moed, tijd en veel oefening. Hoewel het niet altijd gemakkelijk is, is het volgen van je innerlijke beweging zeker de moeite waard!

Hartelijke groet,
Arjan Stegeman

Wil meer je innerlijke beweging volgen en je zelfvertrouwen vergroten? Laat het me weten!
Tel. 0620441254
Email: arjan@praktijkseinpost.nl

Therapie met Bram het paard.

Het bezig zijn met een paard en het rijden op een paard kan een positief effect hebben op gedrag en fysieke en mentale ontwikkeling, ofwel is goed voor lichaam en geest. Dit blijkt vooral uit praktijkervaringen die vooral zijn opgedaan in Duitsland (Deutsch Kuratorium für Therapeutisch Reiten, https://www.dkthr.de/de/therapeutisches-reiten/). Deze praktijkervaring wijst uit dat het gedrag van de kinderen positief beïnvloed wordt door het therapeutisch voltigeren. Zo draagt het draagt bij aan de ontwikkeling van een reëel zelfbeeld, angstbeheersing en het aangeven van eigen grenzen en kwaliteiten.

Het paard is bij uitstek geschikt als therapiepartner. 

Een paard is groot, warm, zacht, sterk, vriendelijk, aaibaar, sociaal en kan ons dragen zoals ook onze ouders ons droegen toen we baby waren. Een paard is bovenal te vertrouwen en is vrij van elk oordeel. Het paard heeft zich gedurende de afgelopen duizenden jaar aangepast aan de mens qua ritme en beweging. Het paard blijkt een zeer effectief ‘middel’ voor positieve bevestiging waardoor het zelfvertrouwen gevoed wordt. De client bouwt vertrouwen op met het paard, de therapeut en zichzelf. Het paard wijst niet af en levert geen schuldgevoel op. Juist het contact met het paard brengt de motivatie en de vreugde om te leren. Ook de niet-therapeutische setting draagt daar aan bij. 
Kinderen die ‘therapie-moe’ zijn komen weer in verbinding met zichzelf. Dat wat het kind innerlijk beweegt is weer aan de buitenkant te zien, te voelen en te horen door de ander. 
Zowel kinderen als volwassene hebben door hun opgedane ervaringen, leefsituatie of fysieke beperking overtuigingen ontwikkeld die niet helpend zijn. Bijvoorbeeld “Als ik minder beweeg, heb ik minder frustratie”. Ze sluiten en raken meer in zichzelf gekeerd.  Hun vitaliteit,  levenslust  het uiten van gevoelens en het sociale contact verminderen. Het bezig zijn met het paard en het rijden op het paard brengt weer vitaliteit, vreugde en openheid. Dit leidt weer tot verbinding en contact,het biedt de kans om te ontwikkelen en de bereidheid om te leren.

Innerlijke oprichting en balans

Wanneer je op een paard zit vraagt dat eigen innerlijke oprichting, het vinden van eigen balans en deze te behouden. Dit houdt in dat je geheel aan spieren, botten en pezen worden aangesproken. In het bijzonder je bekken(bodem), buikspieren en ruggenwervel. Op het paard krijgt de ruiter de ervaring om zelf opgericht zijn balans te vinden. Een fysieke balans draagt bij aan een innerlijke balans waarbij plaats is voor innerlijke rust en ontspanning. Het bekken (heupbeenderen, schaambeen en heiligbeen) kan gezien worden als een schaal van waaruit de wervelkolom oprijst. Vanuit verschillende stromingen (yoga, mindfullness, oosterse vechtsporten, haptonomie, etc) wordt dit je basis of gevoelsmidden genoemd van waaruit je innerlijke kracht kunt ervaren. Vanuit je basis is je gevoelsleven en je affectieve beleving waarneembaar. Balans houdt ook in het verlagen van je zwaartepunt.

Bewust worden van je eigen lichaam

Al rijdend op de rug van het paard zoek je naar balans, deze kan je alleen maar vinden al je verbinding maakt met je eigen lichaam en verbinding maakt met het paard.  Je wordt je bewust van je eigen lichaam en gaat dit waarnemen. Het verschaft je informatie over hoe het met je lichaam gesteld is. Hang je teveel voorover, of juist achterover, klem je met je benen om het paard, trek je je schouders op, trek je je rug hol en zit je er bij als een zak aardappels, span je je spieren, ervaar je alertheid of misschien vermoeidheid. Het evenwichtssysteem (balans zoeken gegeven de zwaartekracht) kan je trainen. De beweging van het paard in stap levert ontspanning op bij zijn berijder. Neurologisch en biologisch geeft het lichaam feedback aan het centraal zenuwstelsel waardoor de bewustwording van het eigen lichaam wordt bevorderd. Er ontstaat een bewegingsdialoog tussen de ruiter en het paard. Door de wederkerigheid die ontstaat in de dialoog ontstaat er afstemming en contact (samen voelen). Het geven van druk (teugeldruk, of kuitdruk) en het loslaten ervan heeft invloed op het paard als het gaat om tempo en richting.

Wat levert “doorvoelen” op bij paardrijden?

Welke tak van paardensport je ook beoefenthet contact maken met je paard heb je altijd nodig. Je wilt immers prettig paardrijden, je paard een oefening laten uitvoeren of voelen wanneer je paard schrikt zodat je gewaarschuwd bent.
Wat merk je op bij je paard? Als je bijvoorbeeld wilt gaan wijken voor het been, neem je dan waar of je achterhand mooi meekomt? Dat is iets wat je moeten voelen. Dit voelen speelt zich af buiten jezelf. Alsof je met een pollepel in een pan roert en voelt of de soep aanbrand. Die pollepel heeft echt geen gevoel, toch voel je de bodem van de pan en de eventuele aangebrande soep. Het voelen buiten jezelf noemen we 'doorvoelen'. Zo kan je ook op je paard voelen welk been op welke plaats op de grond staat. Hoe beter je voelt welke beweging je paard maakt hoe beter je instaat bent contact te maken met je paard en dus prettiger te rijden.
Daarnaast is het doorvoelen heel handig als je wilt opmerken waar je paard blokkeert en wanneer je paard los blijft in een oefening. Als je kunt voelen waar je paard blokkeert kan je ook samen met je paard gaan onderzoeken wat er nodig is om samen weer ritmisch en soepel te bewegen. Je ontspant dan zelf en je paard biedt je ook de mogelijkheid om op een ontspannen wijze jou te dragen.

Ben je geïnteresseerd geraakt? Meld je dan aan of kom kijken op zaterdag 14 januari 2017 tijdens de clinic van mij bij Pas de Deux in Wassenaar (zie: https://www.facebook.com/ruitershop/?fref=ts)

Meer informatie over Clinic Haptonomie met paarden

Bij haptonomie met paarden gaat het om het vergroten van je zelfvertrouwen en de ontspanning van body & mind. Ben je benieuwd wat het inhoudt of wil je het zelf ervaren en ben je tussen de 6 en 100 jaar, meld je dan aan voor deelname aan de clinic op zaterdag 14 januari 2017.
De kennismakingsles is 15 minuten en je kan kiezen voor rijden of voor grondwerk. I.v.m. het welzijn van het paard, is voor rijden een maximum ruitergewicht van 100 kg gesteld. Deelname is gratis! Aanmelden kan via info4@ruitershoppasdedeux.nl. Vermeld bij de aanmelding je motivatie en je leeftijd, wie weet word jij uitgekozen om deel te nemen.
De clinic wordt gegeven door Arjan Stegeman van Praktijk Seinpost (www.praktijkseinpost.nl). Naast haar werk als haptonoom is Arjan ook een fanatieke amazone. Ze rijdt met haar zelf gefokte merrie Z2 dressuur.